First days up in QLD

Oké, poging 2. En als deze mislukt, dan geen reisverslagen de komende weken. Deze wordt niet zo lang als die ander. Hoe korter, hoe kleiner de kans dat de laptop crashed.

Zaterdag hebben Karey en Carl me nog meer mooie plekken van Sydney laten zien. Sydney is groter dan ik dacht, en mooier! Echt heel veel mooier dan ik dacht toen ik hierheen kwam. 's Avonds hebben ze me meegenomen naar een Vietnamees restaurant (niet mijn favoriet) en daarna brachten ze me naar Leichhardt.

Na 1 uur slaap moest ik alweer opstaan, want om 7 uur stond de taxi voor de deur. Die bracht ons naar het vliegveld, wat maar 20 minuutjes rijden is. Misschien zelfs minder. Het inchecken en uitchecken ging razendsnel. En ook de vliegreis was maar even, 3 uur. Na mijn 22 uur durende vliegreis is het echt niks. Ook al was het een klein vliegtuig en had je dus niks te doen, de tijd vloog, net als wij. Och, ik ben zo grappig als ik 8,5 uur avocado's heb geplukt.
Kevin, de eigenaar van de boerderij, haalde ons op van het vliegveld. Ik noem het liever een farm dan een boerderij. Want als ik boerderij zeg, denk ik aan de boerderijen in Nederland, en dat is zo'n groot verschil.
's Middags hebben ze me een beetje laten zien waar ik terecht was gekomen en daarna had ik eigenlijk niks te doen. Tot avondeten, wat pas om 7 uur was, en voor mij 8 uur. Want in Queensland verzetten ze de klok helemaal niet, en in Sydney was/is dat nog niet gebeurd. Dus het was 1 uur tijdsverschil. Om half 9 lag ik volgens mij al in bed.
Het zijn aardige mensen, maar zoals elke eerste dag bij een ander gezin voelde ik me nog niet helemaal thuis. Ze hebben ook een dochter die nog hier woont, zij is ook net 18. Dus ik dacht dat dat wel leuk zou zijn. Maar haar vriend is hier en het enige wat ze doen is films kijken. Serieus, de hele dag.
Maandag stond ik om half 7 op, om 7 uur ging ik avocado's plukken. Om 10 uur hadden we een half uur pauze, om 13 uur een uur en om half 5 ook nog even. Om 17 uur stopten we. Tijdens de lunchpauze voelden mijn benen al aan als lood. Echt! En aan het eind van de dag voelde ik me een obese-persoon die net een flinke dag trainen achter de rug had. Wauw! Ik hoef trouwens niet de hele tijd te werken. Gistermiddag zeiden ze dat ik wel kon relaxen als ik wou. Maar uit betrouwbare bron had ik vernomen dat als ik wél goed meewerk, Kevin mijn vliegticket terug betaald. En dat scheelt mij wel mooi 200 dollartjes. Die kan ik beter spenderen aan een dag snorkelen bijvoorbeeld in Cairns en omgeving! Er gaat een cruiseschip vanaf Cairns naar Great Barrier Rief. Dat wil ik wel graag doen. Nu ik hier helemaal heen gevlogen heb, wil ik ook wat gaafs doen.
Maar ja, de eerste dag dacht ik wel: 'Hoe ga ik dit overleven?' Maar vandaag had ik al een wat positievere instelling en voelde ik me, ondanks mijn enorme spierpijn en muggenbulten, beter.
Morgen brengen ze de vriend van Bunny (de dochter, ze heet echt zo) naar het vliegveld, en komt hun zoon deze kant op om een handje mee te helpen. Ik zit trouwens ergens anderhalf uur ten westen van Cairns. Ondanks het heel dichtbij Cairns is (voor Australische begrippen), voelt het als the middle of nowhere.
Mijn benen doen nog steeds heel zeer, rennen kan ik absoluut niet. Ik denk dat ik wel een kilo aan kan komen deze week, en dan hebben we het niet over dikker worden. Maar over mijn spiermassa die toeneemt! Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo veel spierpijn heb gehad. Ergens voelt het wel goed dat het pijn doet, ergens heel ver weg.
Dit zijn trouwens wel echte Australische boeren. Het accent is hier veel erger dan in Sydney. Ze praten echt allemaal zo van: 'How you're doing mate?' Met een lekker boerenaccent. Ik probeer het ook te leren. Ik begin de 'mate' al aardig onder de knie te krijgen.

Het is half 9, maar om half 7 moet ik weer opstaan en ik moet nog naar buiten sterren kijken, dus ik hou d'r mee op. Ik heb wel nieuwe foto's geplaatst op Facebook. En nu onderhand iedereen Facebook heeft, moet het geen probleem zijn dat ik ze hier niet plaats. Hoop ik? Oooh nu ben ik vergeten over de hitte te praten. Ja het is warm. De zon is fel. Maar zolang je in de schaduw blijft, valt er wel mee te leven. Zelfs in de zon, maar tijdens werken is de zon wel vermoeiend. Deze zon op Bondi Beach zou geweldig zijn! Nu we het over Bondi hebben, 16 april heb ik mijn eerste surfles! Haha dat wordt echt een regelrechte ramp, want ik ben geen waterrat. Nou, nu echt tot ziens want ik ben oh zo moe!