Over twee maanden alweer thuis...

Vanmiddag op school bijna een uur besteed aan mijn reisverslag. Nergens te vinden. Erg frustrerend. Maar oké, niet zeuren en gewoon opnieuw beginnen.
Vandaag in de bus naar school realiseerde ik me dat ik vandaag over twee maanden alweer thuis ben. Ai. In het begin had ik me vaak verheugd op dat moment. Maar hoe dichterbij het komt, hoe minder enthousiast ik erover ben. Natuurlijk heb ik heel veel zin om iedereen weer te zien, maar ik wil Sydney gewoon niet verlaten. I've been falling in love with the city. Echt waar. En ik ga het enorm missen! Het idee dat ik hier in ieder geval de komende vijf jaar (tenzij ik de loterij win) niet meer kom, vind ik NIET LEUK.
Zaterdagavond ging ik voor de eerste (MAAR ZEKER NIET DE LAATSTE!) keer uit in Sydney. Echt geweldig! Ik heb Dieka zo gemist, maar Dieka (moet ik eerlijk zeggen) is echt saai vergeleken met Sydney. En ik vind Dieka helemaal niet saai. We gingen met de taxi de stad in en besloten waar we heen zouden gaan. We gingen naar een backpackerclub, wat heel leuk was, want iedereen vroeg waar je vandaan kwam. Dat gebeurt in Nederland niet, want er zijn alleen maar Nederlanders. Maar dat is heel gezellig, vooral voor mij als buitenlander. Er zijn zoooo veel buitenlanders/backpackers/uitwisselingsstudenten in Sydney. Het zou me niet verbazen als het er meer zijn dan in heel Nederland. We liepen ook nog naar een andere club en daarna gingen we (weer met een taxi) naar een restaurant: om 4 uur 's nachts spareribs @ Pancakes on the Rocks! Geweldig! Daarna gingen we weer met de taxi naar huis. (Nee, het is niet goedkoop uitgaan als je het zo doet, maar het is wel het allerleukst.)
Zondag was het dus Moederdag. Gemma, Lidia en ik hebben een Portugees lunchgerecht gemaakt. Daarna ging ik met de vader naar mijn school fietsen. Om te kijken of dat te doen is en of het beter is dan de bus. We fietsten over de Harbour Bridge, ik had mijn mobiel niet bij me, wat jammer is, want er was een heel mooi uitzicht. Het duurde ongeveer 35 minuten. Wel 25 minuten sneller dan de bus. De heenweg was allemaal downhill, dus dat was nog wel te doen. Maar je ging zo hard (ik haalde auto's in, heel stoer) en dan moest je weer hard remmen om niet door rood te rijden. Maar op de terugweg moesten we natuurlijk weer naar boven. Echt extreem vermoeiend. Gelukkig heeft Toni liever niet dat ik op de fiets naar school ga in verband met het verkeer. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik me niet zo zelfverzekerd voel met fietsen in Sydney als in Nederland. Ik ben nog wel eens geneigd om de binnenbocht te nemen, en de automobilisten zijn niet zo gewend aan fietsers dan de automobilisten in Nederland. Toen we terugkwamen gingen we poffertjes maken. Je kunt hier gewoon lekker oer Hollandse Koopmans Poffertjes kopen! Ook handig in het Nederlands. Alleen op de achterkant hebben ze een Engelstalige sticker geplakt. Lies had een poffertjes pan voor me te leen. We hebben een beetje geëxperimenteerd en poffertjes met blokjes chocolade erin en poffertjes met bacon en cheese zijn echte aanraders!
Deze week ga ik lekker drie keer uit eten. Uit eten gaan is leeeeuuk. En ik bestel nu niet elke keer meer schnitzel met patat, ik probeer ook andere dingen, ik word volwassen. Woensdag gaan Toni en ik naar een AFS-meeting. Haar kantoor is dichtbij mijn school, dus we gaan eerst uit eten en dan gelijk door naar het AFS-kantoor. We gaan om (proberen) te regelen dat ik naar Melbourne mag.
Donderdag is Toni jarig, dus gaan we ook uit eten. Waarschijnlijk Indonesisch, en dat heb ik nog niet echt geprobeerd volgens mij. Zaterdag ga ik met vrienden uit eten in Leichhardt, Italiaans dus.
En nu, nu ga ik Biggest Loser kijken en daarna lekker vroeg (half 7/7 uur is vroeg) eten.

Doei doeeei